مهمترین رکن تربیت در زندگی انسان خانواده است. برای همین هیچ مجموعه ای نمیتواند ادعا کند که قصد تربیت دارد ولی ارتباط با خانواده ندارد. لذا خانواده در اجرای همه اصول مدرسه علی الخصوص تربیت دینی نقش اساسی دارد و در مقایسه نقش تربیتی خانواده و مدرسه، اصالت را باید به خانواده داد. اولین و مهمترین دلیل این است که ولایت الهی پدر و مادر از بین رفتنی و قابل تفویض نیست. ثانیا دانش آموز زمان بیشتری در خانواده صرف میکند. ثالثا محیط خانواده علی القاعده عاطفی‌تر است و عنصر عاطفه نقش اساسی در تربیت دارد.
نقش های تأییدکنندگی، تکرار کنند‌گی، تکمیل‌کنند‌گی، گفتگوکنند‌گی، مشورت‌دهی و مشارکت‌کنند‌گی از نقشهایی است که در خانواده در کنار مدرسه میتواند به ایفای نقش بپردازد.
از این رو است که ارتباط خانواده و مدرسه، خانواده و مربیان، خانواده ها با همدیگر باید در مراتب مختلف مورد توجه قرار گیرد و این ارتباطات شبکه ای گسترده تحت عنوان خانواده همت تشکیل میدهد که باید با هم در ارتباط مستمر باشند. نقش مدرسه در ایجاد فرصتهایی برای شکل گیری این گراف خانوادگی است که باید رابطه ها را ایجاد نماید، اما استمرار این رابطه باید از طرف خانواده ها پیگیری شود.
برخی از تمهیدات اندیشیده شده برای تحقق خانواده محوری در مدرسه زندگی به شرح زیر است:
- سلسلسه جلسات آموزش خانواده
- دورهمی های خانواده
- ارتباط معلم زندگی و خانواده
- زمینه سازی تعمیق روابط فرزندان و خانواده با ارجاع به خانواده
- تعریف برخی از فعالیتهای خانواده محور در کلاس زندگی و سایر دروس
- …
